het lam gods

een grauwkleurige Mercedes rijdt langzaam onze kant op, het kerkhof voorbij. uit het roestbarrel stapt een bekende kop. geen prettige kop. Het is de broer van Marc, een onberekenbaar type. ‘een van jullie schapen stond daar dinsdag nog tussen de bloemstukken’, zegt hij en hij wijst naar het kerkhof. ‘ik heb het weer de wei in gedreven.’ we huiveren bij zijn woorden. creep. ‘een hond heeft gisteren de kleinste van de vier te grazen genomen’, antwoord ik. ‘je broer hoorde het en heeft het dier afgemaakt. het ligt nu in de vriezer.’ de boer knikt begrijpend. hij telt voor de zekerheid de drie resterende beesten na. ‘ok, Marc was er op tijd bij. het vlees is nog te eten, dus.’ hij is gerustgesteld. ik zie beelden van drie Belgische films tegelijk voor me opdoemen…