oma

met mijn armen vol langwerpige lunchattributen loop ik langs de muziekwinkel om de hoek. mij kruist een vrouw met tenger postuur en grijze haren het pad. zij stapt de winkel binnen met onder haar arm een glimmende basgitaar, bordeauxrood. ik sla het beeld in me op. licht verward loop ik door. wat doe dit oma-wezen met een stoere gitaar onder haar arm? een cadeau voor een kleinzoon. onaannemelijk. misschien haar eigen gitaar. ouderen worden steeds jonger en jongeren steeds grijzer. ik kom er niet uit. met moeite dwing ik mezelf om niet terug te gaan naar de winkel om het de vrouw zelf te vragen.